Treść orzeczenia II K 963/14 - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Łukowie

II K 963/14 - wyrok Sąd Rejonowy w Łukowie z 2017-09-29

Niniejszy wyrok został sprostowany postanowieniem z dnia 29.09.2017 r.

Sygn. akt II K 963/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2017 roku

Sąd Rejonowy w Łukowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący - sędzia SR Mariusz Brojek

Protokolant - sekretarz sądowy Marta Sadło

w obecności Prokuratora Bartosza Frąka, A. O., M. C., J. Z.

po rozpoznaniu w dniach 17 lipca, 28 września 2015 roku oraz 9 maja, 14 czerwca, 27 października i 12 grudnia 2016 roku oraz 2 marca, 9 czerwca i 19 września 2017 roku sprawy A. S. syna W. i M. z domu K. urodzonego (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 10 kwietnia 2014 roku w S. woj. (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez to, że kierując ciągnikiem siodłowym ,,S. (...)” o nr rej. (...) z naczepą o nr rej. (...) skręcając w drogę podporządkowaną, nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu jadącemu z kierunku przeciwnego na wprost po jezdni rowerzyście M. P. (1), powodując nieumyślnie wypadek polegający na potrąceniu kierującego rowerem M. P. (1), który doznał ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu,

to jest o czyn z art. 177 § 2 k.k.

orzeka

-: oskarżonego A. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa, wyczerpującego dyspozycję art. 177 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień 10 kwietnia 2014 roku, ustalając, że następstwem ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, jakiej wskutek wypadku doznał M. P. (1), była śmierć tegoż pokrzywdzonego i za czyn ten na podstawie art. 177 § 2 k.k. w związku z art. 4 § 1 k.k. wymierza mu karę roku pozbawienia wolności;
-: na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w związku z art. 4 § 1 k.k. wykonanie tak orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza tytułem próby na okres lat 3 (trzech);
-: na podstawie art. 46 § 2 k.k. w związku z art. 4 § 1 k.k. orzeka od oskarżonego A. S. na rzecz oskarżycielki posiłkowej K. P. kwotę 10.000 (dziesięciu) tysięcy złotych tytułem nawiązki;
-: na podstawie art. 46 § 2 k.k. w związku z art. 4 § 1 k.k. orzeka od oskarżonego A. S. na rzecz oskarżycielki posiłkowej M. P. (2) kwotę 10.000 (dziesięciu) tysięcy złotych tytułem nawiązki;
-: na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego A. S. na rzecz oskarżycielki posiłkowej K. P. kwotę 6 519,00 (sześciu tysięcy pięciuset dziewiętnastu ⁰⁰/100) złotych tytułem zwrotu poniesionych przez nią kosztów ustanowienia pełnomocnika, w pozostałym zakresie kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

POUCZENIE O UPRAWNIENIACH I OBOWIĄZKACH

Strona (w przypadku wyroku warunkowo umarzającego postępowanie także pokrzywdzony) ma prawo do złożenia w terminie 7 dni od daty ogłoszenia wyroku wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku. Oskarżony pozbawiony wolności, który nie ma obrońcy i - pomimo złożenia wniosku o doprowadzenie go na termin rozprawy, na którym ogłoszono wyrok - nie był obecny podczas ogłoszenia wyroku, ma prawo do złożenia wniosku o sporządzenia na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku w terminie 7 dni od daty doręczenia mu wyroku.

Sporządzenie uzasadnienia z urzędu nie zwalnia strony od złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia. Wniosek składa się na piśmie wskazując:

1) oznaczenie organu, do którego jest skierowany, oraz sprawy, której dotyczy;

2) oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo;

3) treść wniosku, czy dotyczy całości wyroku czy też niektórych czynów, których popełnienie oskarżyciel zarzucił oskarżonemu, bądź też jedynie rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu oraz oznaczenie oskarżonego, gdy wniosek nie pochodzi od oskarżonego;

4) datę i podpis składającego pismo (za osobę, która nie może się podpisać, pismo podpisuje osoba przez nią upoważniona, ze wskazaniem przyczyny złożenia swego podpisu).

Wniosek złożony przez osobę nieuprawnioną, po terminie lub którego braki formalne nie zostały uzupełnione w terminie przez wnoszącego nie zostanie przyjęty (art. 119, art. 422 § 1, § 2 i § 3)²⁾.

Od wyroku sądu pierwszej instancji stronom przysługuje apelacja (art. 444).

Apelację wnosi się na piśmie do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie 14 dni od daty doręczenia wyroku z uzasadnieniem (art. 428 § 1, art. 445 § 1).

Apelację co do winy uważa się za wniesioną przeciwko całości wyroku, a apelację co do kary uważa się za wniesioną przeciwko całości rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych. Natomiast apelację co do środka karnego, środka kompensacyjnego albo przepadku uważa się za wniesioną odpowiednio przeciwko całości rozstrzygnięcia o środkach karnych albo o środkach kompensacyjnych albo o przepadku (art. 447 § 1-3).

W apelacji można podnosić zarzuty, które nie stanowiły lub nie mogły stanowić przedmiotu zażalenia (art. 447 § 4).

Podstawą apelacji nie może być błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia, oraz rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka, związane z treścią zawartego porozumienia w sprawie wydania wyroku skazującego, wymierzenia określonej kary lub środka karnego, orzeczenie przepadku lub środka kompensacyjnego lub rozstrzygnięcia w przedmiocie poniesienia kosztów procesu (art. 447 § 5).

Apelacja wniesiona po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo niedopuszczalna z mocy ustawy nie zostanie przyjęta (art. 429 § 1).

Oskarżony ma prawo do korzystania przy sporządzeniu apelacji z pomocy ustanowionego przez siebie obrońcy, a strona inna niż oskarżony może ustanowić pełnomocnika. Do czasu ustanowienia obrońcy przez oskarżonego pozbawionego wolności, obrońcę może ustanowić inna osoba. Apelacja od wyroku sądu okręgowego, która nie pochodzi od prokuratoralub pełnomocnika będącego radcą prawnym, powinna być sporządzona i podpisana przez adwokata lub radcę prawnego. Wydatki związane z ustanowieniem obrońcy albo pełnomocnika ponosi strona, która go ustanowiła (art. 6, art. 83 § 1, art. 87 § 1,art. 446 § 1, art. 620).

Jeśli strona nie ma obrońcy albo pełnomocnika z wyboru, może żądać, aby wyznaczono obrońcę albo pełnomocnika z urzędu, w tym w celu dokonania określonej czynności, jeżeli w sposób należyty wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów ustanowienia obrońcy albo pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny. Pełnomocnik z urzędu zostanie wówczas wyznaczony z listy pełnomocników. Wyznaczenie pełnomocnika z urzędu może zostać cofnięte, jeżeli okaże się, że nie istnieją okoliczności, na podstawie których go wyznaczono (art. 78 i art. 81a § 1w zw. z art. 88 § 1 zd. drugie).

Udział obrońcy w postępowaniu nie wyłącza osobistego działania w nim oskarżonego, a udział pełnomocnika nie wyłącza osobistego działania w nim strony innej niż oskarżony (art. 86 § 2 w zw. z art. 88 § 1 zd. drugie).

Do biegu wskazanych powyżej terminów nie wlicza się dnia, od którego liczy się dany termin. Jeżeli koniec tego terminu przypadnie na dzień uznany ustawowo za dzień wolny od pracy, czynność można wykonać następnego dnia (art. 123 § 1 i § 3). Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem wniosek o sporządzenie uzasadnienia na piśmie lub apelacja zostaną złożone bezpośrednio w sądzie albo:

1. nadane w placówce podmiotu zajmującego się doręczaniem korespondencji na terenie Unii Europejskiej;

2. nadane w polskim urzędzie konsularnym;

3. złożone przez żołnierza, z wyjątkiem żołnierza pełniącego terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie, w dowództwie jednostki wojskowej;

4. złożone przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu;

5. złożone przez członka załogi polskiego statku morskiego kapitanowi statku (art. 124).

1) należy wybrać właściwy zwrot;

2) podane w nawiasach przepisy oznaczają odpowiednie artykuły ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1749, 2138 i 2261).

Sygn. akt II K 963/14 orzeczenie po sprostowaniu